مرگ آب،فنای انسان ها
بقای آب ، حیات انسان ها
نویسنده: سیده مائده هاشمی
همانطور که همه میدانیم و سال های سال است در کتاب های جغرافیا خوانده ایم، ایران کشور کم آبی ست و آب و هوای نیمه خشک دارد. در کنارش هم خوانده ایم که میانگین بارش سالانه در ایران بسیار بسیار کمتر ازمیانگین بارش جهانی است. و این نشان میدهد که ما، کشور کم آبی هستیم.
فهرست مطالب
در حالی که مردم ما که مصرفشان دو برابر میانگین جهانی ست، طور دیگری فکر می کنند، اینکه ما کشوری هستیم که آب های زیر زمینی ما در کل طول سال پر از آب هستند.و اصلا کمبود آب نداریم و نباید نگران باشیم.
فایل صوتی مقاله را در زیر میتوانید گوش کنید
اما اشتباه نکنید، در کلانشهر ها و شهر های پیشرفته، آسایش و راحتی بیشتری احساس میشود ، جمعه ها به عنوان تفریح ساعت ها را در حمام سپری می کنند و 23 ساعت دیگر را در استخر و سونا و جکوزی، در شهر های بزرگ ماهی یکبار استخر خانه هایشان را با مایه ی حیات پر میکنند و اگر اعتراض کنی ادعا دارند پولش را می دهند و به کسی ربطی ندارد. اما در این شرایط هیچکس به جز خودش ، به مناطق محروم، روستاهای دورافتاده که لوله کشی آب ندارند و به بقیه مردمی که مانند آنها انسان هستند فکر نمی کند. به انسان هایی که شب و روز خود را بدون آب و برق می گذرانند، فکر نمی کنند.
ما دلمان به چه چیزی خوش است؟
به متراژ خانه هایمان، پولداری خانواده هایمان یا ادعای پوچ خودمان؟ اگر بخواهیم دلمان را به اینها خوش کنیم، 10 سال دیگر که ذخیره آب های زیر زمینی تمام شد ماهم می شویم مثل مردمی که در روستاهای صعب العبور خرمشهر، آبادان و سیستان .. و.. زندگی می کنند. آنگاه دلمان به چه چیزی خوش باشد؟ با پول و ادعا نمی توان آب خرید… البته تقصیر برگردن ساکنین مناطق محروم نیست.
تقصیر می افتد گردن ما که فکر نمی کنیم، به یکدیگر فکر نمی کنیم، به آینده فکر نمی کنیم و صرفا جلوی پای خو را می بینیم، فکر نمی کنیم و نمی کنیم که در نهایت می شود خرمشهر بی آب ، آبادان تشنه و سیستان جان سوخته.
اگر نمی دانید باید بگویم ایران تا بوده کشور خشکی بوده و این آب و هوا به هیچ وجه در دهه های گذشته گریبان گیر ایران نشده است.
حال فکر می کنید نیاکان و گذشته های ما چطوراز این طلای آبی محافظت کرده اند؟ آنها فکر می کردند، قانع بودند و با تدبیر می اندیشیدند. و بدون شک قرن ها این شراب زندگی را نگهداری نکرده اند که امروز با مصرف نادرست ما زحمت آنها از بین برود.
برای اینکه بهتر عمق ماجرا را درک کنید، ۱۵سال آینده را تصور کنید، آن زمان یا شما پدر هستید یا مادر یا دانشجو یا پدر بزرگ و مادر بزرگ.
تصور کنید هفته ای 3 روز آب قطع باشد ، آب نباشد، آب تمام شده باشد ! سخت است، نه؟ سخت تر هم می شود وقتی، فرزند یا نوه تان از شما بخواهد خاطره از دوران جوانی یا نوجوانی برایشان تعریف کنید. و در لابه لای حرف هایش می پرسد!؟
آیا شما آن زمان می توانستید بدون محدودیت زمان به حمام بروید؟ یا ، آیا شما آن زمان شیر آب مستقل در خانه تان داشتید؟ و بعد که با جواب مثبت شما روبه رو می شود میپرسد!پس چرا وضعیت الان ما اینطور است؟ چرا برای دقیقه های مصرف آبمان باید هزینه کنیم؟چرا فقط سه روز در هفته آب برای حمام رفتن آزاد می شود. و هزار چرای ترسناک دیگر که اگر کمی فکر کنیم موهای تنمان را سیخ میکند.
آن روز شما در برابر این سوال ها چه جوابی خواهید داشت؟ آیا به فرزند خود می گویید، پسرم ، دخترم مرا ببخش ، من حق تو را ضایع کرده ام، من بی مبالات و بی فکر آب را مصرف کرده ام، من مسئولی بی تدبیر بوده ام و هزاران اعتراف دیگر که تلخ تر از زهر است، نه! واقعا جوابتان چیست؟ می خواهید بگویید، دختر گلم، پسر عزیزم، من اشتباه های جبران ناپذیری کرده ام، زمانی که آسایش کامل داشتیم قدرش را ندانستم، آنقدر استفاده کردم و کردم و کردم که ظرفیت برای شما تمام شد.
می خواهید به فرزند خود بگویید، مرا ببخش که حق تورا ضایع کردم و نعمت زندگی سالم را از تو گرفتم؟ بی شک او هرگز شمارا نخواهد بخشید، بی شک هیچ کدام از آیندگان، ما را نخواهند بخشید، و این مقوله ای غیر قابل بخشش است ،ببینم؟ مگر آب حق همه نیست؟
با این همه کی باید به خود بیاییم ؟ نمی شود وقتی تمام منابع طبیعی مان تمام شد و آهی در بساط نداشتیم زانوی غم بغل بگیریم و به فکر چاره باشیم. باید همین حالا و همین لحظه فکر کنیم که چه کنیم؟ هر کدام در جایگاه خود چه کاری می توانیم انجام دهیم؟
قطعا ما مردم عادی به یکباره نمیتوانیم سیستم کشاورزی کشور را دگرگون و متحول سازیم! اما باهم ، با اراده و با اتحاد میتوانیم، لازم نیست راهپیمایی عظیمی راه بیندازیم و جلوی در وزارتخانه ها به اعتراض بنشینیم. تنها کاری که هرکدام از ما موظفیم انجام دهیم, عمل کردن است، عمل کردن به روش های صحیح مصرف آب.
اگر کشاورز هستیم، اگر دانش آموز ،اگر معلم، کارمند، هنرمند ، پزشک، مهندس،مایه دار یا ژن خوب، اصلا حتی اگر فضایی هستیم و روی زمین نفس می کشیم و زندگی می کنیم در برابر عملکردمان مسئولیم و باید ناظر بر رفتار خود باشیم.
اگر میپرسید حرف زدن چه فایده ای دارد و چگونه می توانیم درست استفاده کنیم؟ کافی ست چند دقیقه فکر کنیم و بعد هم با پرس و جوی روش های درست مصرف آب، نقش خود را به عنوان یک انسان در عالم هستی ایفا کنیم.
اصلا هم سخت نیست و اگر بعد از مدتی رعایتش کنید تبدیل به سبک زندگی و روال هرروزه تان می شود، قدرتی که به آن ، قدرت عادت می گویند.
در اینجا چند نمونه از ساده ترین روشهای حفظ طلای آبی مان را میگوییم تا باهم یاد بگیریم و به آنها عمل کنیم.
۱. مصرف غذاهای فراوری شده را کم کنید، مراحل تولید این غذاها به آب زیادی نیاز دارد.
۲. شیر آبی که در هر ثانیه یکبار چکه می کند ،سالانه 600 لیتر آب هدر می دهد که این میزان آب می تواند مصرف روزانه ی 40 نفر را تامین کند ، پس تعمیر کردن شیر های آب خانه راجدی بگیرید.
۳. هنگام استفاده از شیر آب روشویی و دست شویی، شیر را با حداقل فشار باز کنید.
۴. یک سطل کوچک آب برای شست و شوی خودرو یا دوچرخه کافیست، لطفا سراغ شلنگ و آب فراوانی که این وسط هدر میرود، نروید.
۵. برای هر کدام از اعضای خانواده ، یک لیوان مخصوص بخرید تا مجبور نباشید در طول روز بارها و بارها لیوان آب را بشویید.
۶. هنوز در این اوضاع بعضی ها چند دقیقه شیر آب را باز می گذارند تا لیوانشان را از آب خنک پر کنند. به جای این کار خیلی راحت یک پارچ آب در یخچالتان داشته باشید.
۷. غیر از دوش حمام، برای بقیه شیر ها آبفشان یا محدود کننده ی جریان نصب کنید با این کار،حدود 9 لیتر در دقیقه در مصرف آب صرفه جویی میشود.
منبع روشهای درست مصرف آب : روزنامه ی زندگی سلام.(خراسان)
Podcast: Play in new window | Download
